Week 5 en 6 in Indonesië

Padangbai - Bali 21jan - 24 jan
Met de veerpont vanuit Gili via Lombok kwamen we weer aan op Bali in Padangbai. Omdat onze reismakker Romano al over een paar dagen naar huis moest besloten we hier even te blijven hangen en de laatste dagen van zijn vakantie lekker relaxed door te brengen. We kozen een guesthouse uit dat in het teken stond van spiritueel chillen, Kubu Pilatus Inn. Hier hebben we lekker kunnen mediteren en met de eigenaar Putu kunnen kletsen over het leven in Bali. Hij nam ons ook mee naar de tempel van zijn guru, waar we ademhalingstechnieken hebben geleerd van de onder-guru. De guru zelf sprak namelijk geen Engels.
Op de eerste avond in Padangbai gingen we uiteten en kwam er een superlieve puppy bij ons liggen. Uiteraard moesten we hem even aaien en wat eten geven, van al die aandacht kon hij wel genieten. Op Bali zijn heel veel zwerfhonden of honden die wel aan iemand toebehoren maar grotendeels op straat leven de hele dag. Blijkbaar is er een gezegde: "If you show a Balinese dog your love, he will never stop following you." Hier kwamen we dus zelf achter, want Bonzo (zo hadden we haar genoemd) heeft bij ons de nacht in het guesthouse doorgebracht nadat ze ons 2km gevolgd was. De volgende dag hebben we haar wel weer teruggebracht naar het stadje, waar we haar gevonden hadden.
In Padangbai was nog een heel leuk strandje in een afgelegen baai waar bijna niemand kwam, hier hebben we twee middagjes ontspannen en gesnorkeld. Helaas was het hierna tijd voor Romano om terug te gaan naar Nederland. Het was echt een relaxte tijd met ons drieën en we gaan zeker nog vaker met Romano op reis (denk Zuid-Amerika...), maar nu was het tijd om met z'n tweeën verder te gaan. Toen hij op de 24e januari in zijn eentje afreisde naar het vliegveld, zijn wij met z'n tweetjes met de shuttlebus naar Ubud gegaan om een beetje cultuur te snuiven.

Ubud - Bali 24 jan-27 jan
Ubud is het cultureel centrum van Bali, een ultiem gezellig stadje met leuke mensen, lekker eten en interessante winkeltjes. In en om Ubud heen hebben veel kunstenaars hun ateliers en werkplaatsen, je vind er alles van schilders tot meubelmakers tot houtsnijders of mensen die boeddhistische tempels ontwerpen en realiseren. Op Bali heeft namelijk bijna elk huis een eigen tempel, waar offers worden gemaakt en bepaalde Hindoeïstische rituelen worden voltrokken. De offers bestaan veelal uit bakjes gevouwen van palmbladeren waarin een bloem wordt gelegd, een wierook stokje en een extra versnapering voor de god, zoals een sigaret, een snoepje of wat rijst. Deze offertjes vind je op Bali overal, omdat iedereen bijna alles wat ze doen wil laten zegenen door de goden. Dit heeft echt zijn charme, en vooral op Bali merkten we duidelijk het verschil tussen de Hindoeïstische cultuur en de Moslim cultuur die we op andere plekken van Indonesië vaak tegenkwamen. Het was dan ook heerlijk om een keer niet om half 5 in de nacht te worden gewekt door een moskee met hun gezang(?) dat door merg en been gaat.
In Ubud hebben we ook een Balinese dansvoorstelling gezien, de Vuurdans, waarbij een heel verhaald werd verteld met enkel dansbewegingen en rare stemgeluiden. We hebben zelfs op de fiets gezeten en een tocht rondom Ubud gemaakt, waarbij we langs de traditionele rijstterrassen zijn gefietst, en een kijkje mochten nemen bij een Balinese familie en het complex waarin ze wonen. Echt mooi om een gevoel voor hun manier van leven te krijgen.
We hadden ook de kans om een koffie- en thee-plantage te bezoeken, hier werden de meest bijzondere koffiesmaken gebrouwen zoals aardbeienkoffie, gemberkoffie en ginsengkoffie. De trots van de plantage was natuurlijk de Luwak koffie, gemaakt van verteerde koffiebonen die uit de poep van de Luwak-kat worden verzameld. Na deze geproefd te hebben geven wij toe dat dit inderdaad, zoals beloofd, de lekkerste koffie was die wij ooit gedronken hadden! Al snek omgedoopt tot poep-koffie, hebben wij hier nog een paar zakjes van meegenomen voor onderweg.

Natuurlijk hebben we ook de standaard attracties van Ubud bezocht zoals de markten en het Monkey Forrest, waar aapjes vrij mogen rondlopen door een tempelcomplex.
Na deze 4 dagen cultuursnoepen was het tijd voor een beetje luxe en relaxen aan het strand; op naar Sanur!

Sanur - Bali 27 jan-1 feb
In Sanur zaten we eens lekker in een wat luxere accommodatie; warm water in de douche, een tv met dvd speler op de kamer en een zwembad. Voor het eerst(!) tijdens de reis maakten ze in deze accommodatie elke dag de kamer schoon. Maar ja, mag ook wel voor 13 euro per nacht per persoon.
In Sanur is verder niet veel te doen, er is wel een enorm uitgestrekt strand dat lekker rustig is, maar verder moet je uitstapjes doen om iets te beleven. Wij hebben ons dan ook een dag laten rondrijden door een chauffeur, Ketut, en zijn naar twee prachtige tempels geweest. Tanah Lot is een tempel die op een klein rotseiland in de zee is gebouwd. Het is enkel te bereiken via een klein looppad dat alleen tijdens eb begaanbaar is. De Ulu Watu tempel staat bekend om de indrukwekkende ligging op een steile rotswand boven de zee. Het uitzicht hier was adembenemend op zon 50m meter boven de zee. Tijdens zonsondergang viel de zon precies achter de tempel wat een paar mooie foto's opleverde. Het tempelcomplex van Ulu Watu zit vol met aapjes, en ze waren vet brutaal. Eentje kreeg Dave's petje te pakken en we moesten hem omkopen met een zak fruit om het petje los te laten.
Op de ochtend voordat we naar de tempels gingen hadden we ook een duiktrip geboekt en een nieuwe onderwatercamera gekocht. Beter gezegd een Canon S110 compact camera met een onderwaterbehuizing die tot 40m diep kan. Helaas ging de camera al kapot terwijl we hem uittestten bij de tempels en hebben we hem niet op de duiktrip kunnen gebruiken. De avond na de duiktrip terug naar die winkel, ze wilden ons eigenlijk afschepen met de garantieregeling. Maar we zeiden dat we de winkel niet zouden verlaten totdat we een nieuwe kregen; anderhalf uur na sluitingstijd gingen we weg met een nieuwe.
De duiktrip zelf was echt super tof, we hebben gedoken bij Tulamben, daar ligt een wrak van een WW2 schip van de Amerikanen. De USS Liberty, 120m groot, compleet bedekt met koraal en vol met vissen van alle soorten en maten. Op veel plekken kon je onder dingen door zwemmen en in het ruim rondkijken, heel cool allemaal. De tweede duik was bij een drop-off, ofwel een steile wand van koraal die zo'n 30m diep was. Altijd indrukwekkend, een drop-off, hier zagen we onze eerste Octopus!

Labuan Bajo - Flores 1 feb - 5 feb
Nadat we van vrienden hadden gehoord dat de wateren rond West-Flores weer een beetje begaanbaar waren besloten we om de laatste 4 dagen door te brengen in Labuan Bajo op Flores. Hier is het namelijk super met duiken (Manta's, haaien, dolfijnen...) en konden we naar Rinca, een eiland waar de Komodo varaan nog in het wild voorkomt. Met een klein propellervliegtuigje zijn we vanuit Bali afgereisd en hebben we in hotel Gardena vier nachtjes geboekt met een prachtig uitzicht op de baai van Labuan Bajo. Uiteraard meteen een duiktrip geboekt met Dive Komodo, dit was echter een dikke afknapper. Op de eerste duik bij een redelijk mooie drop-off zat Dave opeens op 20m diepte zonder lucht. Hij moest de reserve lucht van de gids gebruiken, deze bleef echter maar doorgaan met foto's maken en verder zwemmen terwijl Dave zich aan hem probeerde vast te houden zodat hij bij de lucht kon. Op de tweede duik werd het nog lijper; we gingen duiken op een plek waar de stroming onder water zo enorm heftig was dat we gewoon begonnen te tollen en niet wisten waar we heen vlogen. De gids kon het duidelijk allemaal niet aan en bracht ons van 20m diep naar de oppervlakte door onze vesten op te blazen. We schoten dus binnen 10 seconden naar de oppervlakte! Dit is dus iets wat je nooit mag doen tijdens het duiken omdat je daar decompressieziekte aan kan overhouden. Dave had wel paarse vingertoppen van de bloedophoping maar verder is er gelukkig niets ergs gebeurd. Deze duikschool heeft dus wel een lekker slechte review op TripAdvisor gekregen.
De dag na deze duikramp hebben we een ontspannen boottrip genomen naar het eiland Rinca om de Komodo varanen te zien. De boottrip alleen was al een hele ervaring, wat een uitzicht heb je daar op Flores! Je komt wel 50 eilandjes tegen, allemaal klein en verlaten maar wel vrij toegankelijk. Op de terugweg zijn we op eentje aangemeerd om daar op het strand te chillen en te snorkelen. Als je daar woont moet je duidelijk je eigen bootje hebben, dan kun je alles lekker gaan verkennen.

Op de laatste dag in Flores zijn we toch nog eens gaan duiken, alleen nu met een andere duikschool; Komodo Dive. Deze dag was echt super, fantastisch om te zien hoe open de crew was over hun leven, we hebben ons buiten de duiken om dan ook goed geamuseerd met die gasten. De duiken zelf waren wel echt onbeschrijfbaar. Het waren 3 duiken waarvan 2 driftduiken, hierbij laat je je onderwater enkel meeslepen door een zachte stroming en hoef je bijna niet te zwemmen. Op de eerste duik hebben we wel 6 Manta Rays gezien, eentje kwam zelfs recht op ons af en was ongeveer 5 meter groot. Dit soort ervaringen zijn duidelijk onbeschrijfbaar en moet je gewoon zelf meemaken wil je weten hoe het voelt. We hebben die dag wel goed de onderwatercamera kunnen uittesten, zoals de mensen die ons op Facebook volgen wel hebben gemerkt! Tijdens de tweede duik kwamen we een aantal rifhaaien tegen, fantastisch!
Op 5 februari zijn we teruggevlogen naar Bali en de volgende dag hebben we het vliegtuig naar Sydney genomen. Met grote tevredenheid kijken we terug op onze avonturen in Indonesië, maar we zijn ook wel heel benieuwd wat Australië ons gaat bieden!